Publicatiedatum: 19-10-2017
Ook al weet je welke verleidingstechnieken er worden gebruikt in de marketing, je blijft er nog steeds gevoelig voor! Dat merkte ik vorige week toen ik na een netwerkontbijt door de binnenstad van Den Haag wandelde, op weg naar de vulpenwinkel. Ik wilde blauwe permanente inkt kopen, maar dat blijkt niet te bestaan. Ik kocht er dus niets. Maar buiten werd ik benaderd door een meisje dat kaartjes uitdeelde.
En ik nam het kaartje aan. Ik wíst dat ik daarmee een reeks gebeurtenissen in gang zette waarin het steeds moeilijker zou worden om ‘nee’ te zeggen. Maar ik was niet snel genoeg van geest ofzo, het was ook wel érg vroeg geweest die ochtend, en nu zat ik in de verkoopfuik. Zonder haast overigens, dus ik besloot het eens te laten gebeuren.
Als je iets aanneemt, dan is dat je eerste ‘ja’. En hoe vaker je ‘ja’ zegt, hoe groter de kans is dat je ‘ja’ blíjft zeggen. Ik nam het kaartje aan en bood daarmee de opening voor een volgende stap. Ze vroeg welke dagcrème ik gebruik. En ik zei: geen. Wat in ieder geval die ochtend waar was. De dame bleef even stil, verrast. Maar haar mannelijke collega zei zachtjes: ‘dat is het beste antwoord dat je kunt hebben’.
Ze vroeg of ik mee naar binnen kwam, zodat ze haar product kon tonen. En ik weet: als je dat doet kom je bijna niet weg zonder aankoop. Het meisje sprak Engels en ze stelde zich aan me voor. Vertelde dat ze van Spaanse afkomst was en nog maar een beetje Nederlands sprak. Zulke kleine ontboezemingen nodigen de ander uit om ook iets over zichzelf prijs te geven. In de loop van het gesprek kwam ze nog best veel van me te weten: mijn voornaam, of ik ‘married or happy’ ben (both), wat mijn werk is, of ik kinderen heb, hoe oud ze zijn… Alles vond ze fantastisch en interessant.
Ook gaf ze me enkele complimenten over mijn uiterlijk en noemde me drie keer ‘love’. Ze maakte veelvuldig oogcontact. Ze beloofde dat ze me maar één ding zou laten zien en dat ze me verder niet lastig zou vallen. Ik legde mijn hand op het tafeltje toen ze het product erop wilde testen, maar zij legde mijn hand in de hare. Ze liet me het verschil tussen twee versies voelen. Daarna liet ze me de prijs zien, en die was – niet verrassend- nogal hoog. Ze ging met haar meerdere overleggen en kwam terug met een aanbieding. Die aanbieding was géén korting, maar een extraatje erbij.
Ik vroeg haar dingen over het overige assortiment en ze toonde me daarop nog andere producten, maar ze vertelde dat ze dat niet aan mij wilde verkopen omdat ik eerst met de ‘basis’ moest beginnen. Omdat ik daarvan echt het meeste profijt zou hebben.
Ze vertelde dat dit merk startend is in Nederland, maar heel groot in Amerika. En ze noemde de naam van een beroemde familie die de producten gebruikt. Maar ze had al snel in de gaten dat mij dat niets zei. Wel het feit dat alles dierproefvrij en op basis van natuurlijke stoffen was. Inderdaad was de ingrediëntenlijst zeer leesbaar, en dat voor een cosmeticaproduct!
Intussen had ik nog niet gereageerd op het aanbod. Dus ze ging nogmaals overleggen en wilde daarna dat ik zou beloven dat ik niet aan mijn vrienden zou vertellen wat ze me nu ging aanbieden, omdat ze dat alleen aan mij kon doen. Ik kreeg er nóg een product bij cadeau. Uiteindelijk had ik de keuze uit twee opties, en ik koos de goedkoopste. Hetgeen duurder was dan een potje inkt ;-) Toen ik naar buiten stapte had ik het gevoel dat ik precies had gekocht waar ik al naar op zoek was geweest.
Ik gaf haar complimenten voor haar marketing. Zij gaf mij haar mailadres zodat ik nog een afspraak kan maken voor persoonlijk make-up advies. Dan kon ik meteen laten zien hoe zeer mijn huid was verbeterd. 'We’re gonna have so much fun!' Opmerkelijk: mijn adres vroeg ze niet. Dus lekker geen nieuwsbrieven! Ik moet bijna oppassen dat ik niet nog eens terug ga…
Loes Vork
Vind je dit artikel interessant? Deel m dan op je eigen social media kanalen.
Ongeveer eens per maand een inspirerend artikel in je mailbox. Over authentiek communiceren, over handige social media hulpmiddelen, over marketing, over ondernemerschap of over kauwtjes...
website: Boleo | ontwerp: frank grafisch ontwerp | fotografie: Francis Frionnet en stockfoto's | illustraties: Loes Vork en Shrimpie
